Eski Mısırda Cenaze Törenleri
Mumyalama tekniklerinin amacı, ölen kişinin hayattayken sahip olduğu görünüşünü korumasını sağlamaktı. Vücut önce iç organlarından ve suyundan arındırılır, üzerine güzel kokular dökülür, çürümeyi engellemek için hoş kokulu ve şifalı bitkilerle doldurulurdu. Daha sonra, şeritler kullanılarak özenle sarılan mumya, koruyucu muskalarla kaplanırdı. Ama bu da yeterli değildi. İç içe konan birçok tabuta yerleştirilen mumya son olarak -en azından kral ve hanedan soyundan gelenler için- bir lahitin içine yerleştirilirdi. Her lahitin üzerine ölen kişinin tasviri yontulurdu. İç organların konduğu kanoposlar, ölünün hizmetçiliğini yaptığına inanılan küçük heykelcikler, cenazeye göz kulak olurdu. Tüm bu eşyaların üzerinde yazılar veya sembollerle dolu etiketler bulunurdu.
Ölünün yeniden hayata dönmesi için arınma ve adak töreninden sonra bir rahip mumya üzerinde “ağız açma” törenini yerine getirirdi. Bu şekilde canlandırılan insanın hayati bölümü “Ka”nın, yaşamak ve beslenmek için çevresine ihtiyacı vardır. Mezardaki günlük eşyaların ve mobilyaların bolluğunun açıklaması da budur. Bunların bazıları gerçek eşyaların birer kopyası, bazıları da küçültülmüş modelleridir. Capellanın ve yeraltı mezarının duvarları değişik sahneleri gösteren figürlerle süslenebilirdi. Cesedin cennete ulaşmak için ölüler dünyasının hâkimi Tanrı Osiris’in mahkemesinden geçmesi gerekirdi. Thot’un terazisi üzerine yerleştirilen bir kuş tüyünü (Maa) dengelemek zorundaydı, aksi halde bir canavar tarafından yutulurdu.
Osiris’in mahkemesinde sorulan sorulardaki tuzaklara düşmemek için, mezara “Ölüler Kitabı” konurdu. Küçük açıklayıcı resimlerle süslü bu kitapçık, doğru cevapları içerirdi. Kralların mezarlarındaki lüks eşyalar, mezar hırsızlarının iştahını kabartırdı. Bu yüzden Yeni İmparatorluğun ilk dönemlerinde krallar Teb’de çöllük bir vadi olan “Krallar Vadisi”ne gömülürdü. Bu bölge askerler tarafından korunurdu. Tutankhamon’a ait zengin hâzinelerle dolu mezar 1922 yılında keşfedildi.