Mısır tanrıları

Mısırlılar, her tanrının görev ve gücünü açık bir şekilde tanımlamak veya kendilerini bu tanrılara bağlayan bağları hassas biçimde kurmakla fazla uğraşmazlardı. Mısır tanrıları üstün kişiliklerdi. Onlar insanlardan önce yer yüzündeydi ve insanın sahip olamayacağı ölçüde büyük bir güce sahiplerdi. Bununla birlikte bazı tanrıların kesin görevleri vardı. Thot, bilimlerin koruyucusuydu. Montu, savaşçı bir tanrıydı. Atum, Ptah […]

Mısırlılar, her tanrının görev ve gücünü açık bir şekilde tanımlamak veya kendilerini bu tanrılara bağlayan bağları hassas biçimde kurmakla fazla uğraşmazlardı. Mısır tanrıları üstün kişiliklerdi. Onlar insanlardan önce yer yüzündeydi ve insanın sahip olamayacağı ölçüde büyük bir güce sahiplerdi. Bununla birlikte bazı tanrıların kesin görevleri vardı. Thot, bilimlerin koruyucusuydu. Montu, savaşçı bir tanrıydı. Atum, Ptah ve Khnum gibi bazılarının dünyanın yaratılmasında rolü olmuştu. Genellikle her tanrı, tapınağının bulunduğu şehre bağlıydı. Memfis’te Ptah’ın, Sais’te Neith’in tapınağı vardı. Bazen, aynı tanrının birden çok şehirde tapınağı bulunabilirdi. Örneğin Teb bölgesinde Montu’ya ait dört tapınak vardı. Eğer bazı tanrılar, örneğin Amon gibi, saltanattaki sülale tarafından koruyucu olarak benimsendiyse bunlara tüm ülkede kült sunulurdu. Ölüler Ülkesinin Kralı Osiris’in Abydos’taki tapınağı, Mısır’ın her köşesinden ölümsüzlük isteyen hacıları kendine çekerdi.

Eski Mısırlılar, dünya işlerinin düzgün işleyişinin tanrıların keyfine bağlı olduğuna inanırdı. O halde, onlarla en iyi ilişkileri kurmak gerekirdi. Bu da, tanrılarla ilişki kurabilen tek kişi olan ve kendisi de yeryüzündeki tanrı, yaşayan Horus olarak kabul edilen firavunun göreviydi. Firavun, her gün tanrıya yemekler sunar, gizli odada duran ve tanrıyı temsil eden heykeli yıkar ve değiştirirdi. Oğlunun iyi hizmetlerinden memnun olan tanrı karşılık olarak ona “sonsuz hayat, güç ve sağlık” verirdi. Firavun böylece tanrılarca Mısır’ın refahının vaat edilmesini tek başına sağlardı. Bununla birlikte firavunun her gün, imparatorluğun her köşesindeki tapınaklarda bulunması imkansızdı. Onun yokluğunda şehir sakinleri sırayla bu kutsal hizmeti üstlenirdi. Bunlar gerçek birer rahip değildi ve dini işler hayatlarının yalnızca bir bölümünü alırdı. Ruhban sınıfının ortaya çıkışı M.Ö. 1000 yıla rastlar. IV. Amenefis Akhenaton, M.Ö. 1365’e doğru Güneş Tanrısı Aton’a taparak tek bir evrensel tanrı kültünü hayata geçirdi. Kamak’ta Aton adına dev bir tapınak inşa etti. Ama çok tanrıcılık Mısır anlayışına daha yatkındı ve o yüzden bu yenilikçi reform başarılı olamadı ve yalnızca firavunun hanedanı süresince geçerli kaldı.

Gorgoda © 2024