Toplam Kalite Yönetimi Uygulamalarında Ortak Hata ve Sorunlar

1- Güçlü bir liderliğin yokluğu ve tepe yönetiminin bağlılığı: Tepe yönetimi Toplam Kalite Yönetimine inanmıyor ve bağlılık göstermiyorsa kurumda uygulamayı kolaylaştıran vizyoncu liderlik yoktur. Toplam Kalite Yönetiminin gerektirdiği mentorluğu ve model olmayı ancak vizyoncu bir lider başarabilir. İşte ancak güçlü bir liderlik kurumu eğitimde kaliteyi sağlayan ve sürekli onu sağlamaya doğru çalışan bir kültür içine […]

1- Güçlü bir liderliğin yokluğu ve tepe yönetiminin bağlılığı: Tepe yönetimi Toplam Kalite Yönetimine inanmıyor ve bağlılık göstermiyorsa kurumda uygulamayı kolaylaştıran vizyoncu liderlik yoktur. Toplam Kalite Yönetiminin gerektirdiği mentorluğu ve model olmayı ancak vizyoncu bir lider başarabilir. İşte ancak güçlü bir liderlik kurumu eğitimde kaliteyi sağlayan ve sürekli onu sağlamaya doğru çalışan bir kültür içine sokabilir.

2- Yetersiz Destek: Kültürün yeniden gözden geçirilmesine ve yeniden biçimlendirilmesine dayalı bir kurumsal değişme zaman ve enerji gerektirir. Çabalar sınırlı kalır ve bazı boyutlarda yetirilirse gerekli davranış ve kültürel değişmeler kendini gösteremez. Eninde sonunda yeniliğin destekleyicisi “yalnız bir şampiyon” durumuna düşerse yeniliğin kök salması beklenemez.

3- Maliyeti tanımada başarısızlık: Toplam Kalite Yönetimi öğretim elemanları ve yöneticilerin yetiştirilmesini eğitilmesini ve yeniden eğitilmesini zorunlu kılar. Bunlar da bir maliyeti ortaya çıkarır. Bu maliyetin ve bu zamanın ihmal edilmesi durumunda Toplam Kalite Yönetiminin başarısından söz etmek mümkün olmaz.

4- Çok karmaşık projeler, çok az zaman ve çok az insan: Kurumlar bazen problemi sezer, ancak onun altındaki faktörlerin çokluğunu göz ardı ederler. Özellikle de acelecilik buna neden olur. Problemlerin görülmesi, bölünmeleri ve çözümleri geleneksel tavır ve tutumların değiştirilmesini gerekli kılar. Oysa Toplam Kalite Yönetimi küçük, iyi tanımlanmış, görülebilir projelerdir, çok zaman gerektirirler ve başarılı olma olasılığı da yüksektir. Küçük projeler de sırasıyla hem okulların güvenirliğini artırır hem de daha büyük projelere başlamak için onları güdüler.

5- Çabaların yönetsel ve destek fonksiyonları ile sınırlı kalması: Eğitimin varlık nedeni sınıftaki eğitim ve öğrenimdir. Bu durumda geliştirme etkinliklerinin sadece yönetsel ve destek fonksiyonlarla sınırlı kalması sınıfta olup bitenleri yüzeysel olarak etkileyecektir. Esasen öğretmenler öğrencinin gelişen ve gelecek ihtiyaçlarını karşılamak üzere eğitimsel çevreyi değiştirmedikçe sınıfta olup bitenler fazla bir değişime uğramayacaktır. Oysa gerek finansman sınırlılıkları gerekse topluma kalite için sorumluluk duyma bu çabaların yönetsel ve destek hizmetlerin ötesine geçmeyi gerektirmektedir.

Toplam Kalite Yönetimi temelde bazı belirsizlikler taşımaktadır. Bir yandan yönetim çalışanlardan adanma ve işbirliği bekler, bir yandan da iş süreci üzerindeki kontrolünü artırır. Bu ikincisi Toplam Kalite Yönetiminin köşe taşıdır. Toplam Kalite Yönetiminin lehinde olanlar onun yararını, yarışmacılığı teşvik edici, sorumluluğu gerçekten işi yapanlara aktarmak suretiyle güçlendirdiği görüşündedirler. Doğaldır ki; artan sorumluluk çatışanlarda gurur, iş doyumu ve daha iyi iş yapmayı sağlayacaktır. Buna karşılık Toplam Kalite Yönetimini eleştirenler özellikle de yönetsel kontrolün daha da daraltılması nedeniyle değişkenliği azalttığını savunurlar. Esasen Toplam Kalite Yönetiminin başarısında esneklik, kalite ve takım çalışması, görüş birliğine ve güvene dayalı bir ortam rol oynamaktadır. Ancak esneklik iş yoğunluğu ile kalite artan kontrolle, takım çalışması ise çalışanların yakın gözcülüğü ile sağlanır.

Gorgoda © 2025